Zjawisko sarmatyzmu - charakterystyka na podstawie wybranych dziel literatury barokowej

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Zjawisko sarmatyzmu - charakterystyka na podstawie wybranych dziel literatury barokowej Sarmatyzm jest pojeciem zlozonym. Okresla ono obyczajowosc oraz kulture duchowa i umyslowa Rzeczpospolitej szlacheckiej od schylku wieku XVI az po czasy rozbioru. Z pojeciem tym kojarzy sie równiez swoisty sposób bycia, rubasznosc, bujnosc obyczaju, a takze mentalnosc polskiej szlachty. Sarmatyzm mozna równiez opisywac w kategoriach ideologii szlacheckiej, ideologii, która sankcjonowala szczególne miejsce stanu szlacheckie-go w spolecznej strukturze Rzeczpospolitej. Poprzez odwolania do legendarnej Sarmacji, krainy starozytnych Slowian, szlachta uzasadniala historyczne korzenie wlasnego rodowodu, czula sie spadkobierczynia rycersko-ziemskich dziejów Polski i Slowianszczyzny w ogóle. Stopniowo, w trakcie wieku XVII pojecie Sarmaty utozsamialo sie z polskim szlachcicem, ziemianinem, gospodarzem. Podkreslaniu polskosci idei sarmackiej towarzyszyla niechec do cudzoziemszczy-zny, do wszelkich elementów obcych rodzinnemu obyczajowi. Niechec do cudzoziemszczyzny ksztaltowala takze hasla tradycjonalizmu, gloryfikacji dawnych praw, obyczajów, a takze wyjatkowosci polskiego ustroju panstwowego. Szlachcic - rycerz byl obronca zlotej wolnosci, systemu spoleczno-panstwowego, który gwarantowal mu uprzywilejowane miejsce w Rzeczpospolitej. Juz w wieku XVII w ideologii sarmackiej ujawnily sie hasla mesjanistyczne, wspomagane i rozwijane przez Kosciól. Polska, a wiec rycerska szlachta, miala odegrac szczególna role w calej wschodniej Europie poprzez krzewienie idei chrzesci-janskich. Szlachcic - obronca wiary, obronca Najswietszej Marii Panny stawal na strazy suwerennosci chrzescijanskiej Europy, strzegl przed niebezpieczenstwem poganstwa i innowierstwa. Polska pelnila w ideologii sarmackiej zaszczytna role przedmurza chrzescijanstwa , najdalej na Wschód wysunietego bastionu Rzymu. W drugiej polowie XVII wieku zycie kulturalne i obyczajowe szlachty ulegalo stopniowemu zwyrodnieniu. Pisarze póznego baroku, miedzy innymi Waclaw Potocki, Wespazjan Kochowski, podjeli zdecydowana krytyke wielu przejawów zycia szlacheckiego, akcentujac zwlaszcza nierealizowane przez nia podstawowych zasad ideologii sarmackiej. Krytyce, podkreslmy to mocno, podlegala nie sama ideologia, ale wlasnie odstepstwa od niej. W wielu utworach póznobarokowych pojawia sie zagadnienie przywilejów bez obowiazków . Ideologia sarmacka w ujeciu pisarzy tego okresu daje bowiem szlachcie nie tylko ogromne przywileje w panstwie, ale wymaga od niej równiez wielu obowiazków. Waclaw Potocki w Ogrodzie fraszek przestrzegal szlachte zarówno przed falszywym korzystaniem z sarmackich przywilejów, jak równiez przed niere-spektowaniem zadan, jakie ta ideologia przed nia staw...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<