Rozrachunek z mitami w Weselu

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Rozrachunek z mitami w Weselu Wesele Stanislawa Wyspianskiego stanowi wnikliwy, krytyczny obraz polskiego spoleczenstwa z poczatku XX wieku. Poeta pietnuje narodowe mity, obnaza nasze slabosci, pokazuje prawdziwe oblicze Polaków. Inspiracja do napisania dramatu bylo dla Wyspianskiego rzeczywiste wesele poety Lucjana Rydla z Jadwiga Mikolajczykówna, chlopka z podkrakowskich Bronowic. Wyspianski byl jednym z zaproszonych na wesele gosci. Inteligencko-chlopskie malzenstwo Rydla z Mikolajczykówna nie bylo ewenementem w ówczesnym krakowskim srodowisku. Wlodzimierz Tetmajer byl mezem siostry Jadwigi, a sam Wyspianski takze pojal za zone chlopke. Takie mieszane klasowo malzenstwa byly wyrazem pewnej mody - tzw. chlopomanii, panujacej w inteligenckim swiatku Krakowa. W Weselu Wyspianski ukazuje zródla tego gwaltownego zainteresowania sie chlopstwem. Krakowska inteligencja poczatku XX wieku odczuwala silny kryzys idealów. W przededniu odzyskania niepodleglosci Polacy potrzebowali sily i checi do dzialania. Tymczasem elita spoleczenstwa - inteligencja - czula sie wewnetrznie wypalona, pozbawiona sily do dzialania. Przesiaknieta byla charakterystycznym dla konca ubieglego wieku dekadentyzmem i zwatpieniem w sens jakiegokolwiek dzialania. Dlatego miejskie elity poczely poszukiwac zyciowej sily i witalnosci wsród prostej, nie zmanierowanej wielkomiejskim zyciem ludnosci chlopskiej. Chlopi w oczach inteligencji urastali do symbolu narodowej sily i potegi, w nich skrywal sie prastary, piastowski pierwiastek polskiego narodu. Jednak ta fascynacja ludowoscia i prostota nie do konca byla uzasadniona. Chlopi rzeczywiscie byli ostoja szczerego patriotyzmu i prostego, jasnego swiatopogladu. Jednak mieli tez pewne wady. Trudno bylo ich zorganizowac, potrzebowali swiatlego przywództwa, byli prózni i nieodpowiedzialni. Stanowili doskonaly material na dobrych, kochajacych ojczyzne, odpowiedzialnych Polaków. Wymagali jednak troskliwego kierownictwa, a pozostawieni sami sobie i swemu chlopskiemu rozsadkowi czesto popelniali niewybaczalne bledy, plynace z braku oglady i prostactwa. Wady te lekcewazyla inteligencja. Ona w chlopstwie widziala witalna sile, której sama nie miala i to bylo dla niej najwazniejsze. Stad plynie swoista chlopomania, której wyrazem byly trzy slynne w tamtych czasach mieszane klasowo malzenstwa. Chlopom, to zainteresowanie ze strony mieszczanskich elit, bardzo schlebialo. Czuli sie oni równi wyksztalconej, szlacheckiej elicie. Wyrazem chlopskich ambicji moze byc slynna rozmowa Czepca z Dziennikarzem na temat Chin. Chlop chcial w ten sposób udowodnic swoje polityczne uswiadomienie, tymczasem wykazal sie tylko szytym grubymi nicmi snobizmem. Mimo wzajemnych checi zblizenia sie do siebie dwóch warstw - chlopstwa i inteligencji - zblizenie to bylo pozorne. Inne bowiem byly zainteresowania i problemy chlopów i inteligencji. Te dwie warstwy maja zupelnie rózne style zycia i nie rozumieja sie nawzajem. Stwierdza to Radczyni po rozmowie z Klimina na temat prac polowych: Wyscie sobie, a my sobie, kazden sobie rzepke skrobie. Prócz róznic w mentalnosci i obyczajach na chlopsko-inteligenckim zblizeniu cieniem kladzie sie historia. Wciaz zywa jest pamiec wypadków chlopskiej rabacji z 1846 roku. Przypomina o niej Upiór ukazujacy sie Dziadowi. Upiór, którego utozsamia sie z wodzem chlopskiego powstania - Jakubem Szela - bez ogródek mówi Dziadowi, ze nigdy nie bedzie przyjazni miedzy chlopstwem a szlachta. Wciaz bowiem swieza jest pamiec krwi przelanej kilkadziesiat lat temu. Wydarzenia rabacji, pamiec wzajemnych antagonizmów wzmagaja nieufnosc, z jaka traktuja sie wzajemnie chlopi i inteligencja. Zainteresowanie wsia opisuje wiec Wyspianski jako kolejna mode srodowiska krakowskiego. Nic z niej nie wyniknie, gdyz prawdziwemu zbrataniu szlachty z chlopstwem staja na przeszkodzie róznice klasowe i historia, która byla pasmem wzajemnej nienawisci i walki tych dwóch stanów. Nadto, chlopstwo nie posiada w znacznej mierze cech, które przypisuje im wyobraznia krakowskiej elity. W akcie drugim dramatu poeta wprowadza szereg postaci fantastycznych. Wesele nabiera przez to formalnych cech dramatu romantycznego. Równie lekko bowiem, jak w dramacie romantycznym, traktuje fizyczna rzeczywistosc, obficie korzysta z watków fantastycznych, zjawy sa równoprawnymi bohaterami utworu. Jednakze Wesele jest tylko podobne do dramatu romantycznego. Elementy romantyczne sluza Wyspianskiemu do poglebienia rysów niektórych postaci. Wlasciwie wiekszosc z bohaterów fantastycznych to nic innego, jak sumienia realistycznych postaci utworu. Za ich pomoca Wyspianski obala kolejne narodowe mity i przesady, pokazuje drugie ja gosci weselnych, pelne obaw i niepewnosci wlasnych wartosci i idealów. W tej koncepcji postaci fantastycznych ...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<