Mądrość i piękno literatury staropolskiej.

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Mądrość i piękno literatury staropolskiej. Literatura staropolska posiada swoisty urok polegający na połączeniu piękna literatury z jej dobrem i użytecznością. Źródłem z jakiego kożystali artyści średniowiecza była Biblia. Przesłania moralne Bibli stały się aspiracjami dla poetów i pisarzy średniowiecza. Starali się oni interpretować poszczególne wartości w duchu „Ewangelii”. Interpretacje takie odczytane dzisiaj są często naiwne i prostolinijne. Przykładem tego może być „Satyra na leniwych chłopów” , w której niedopełnienie zobowiązań przez chłopów traktowano jako wykroczenie przeciw harmoni społecznej , jako grzech wobec Boga i społeczeństwa. W „Wierszu o chlebowym stole” spotykamy się z podobnym podejściem do rzeczywistości. Wiersz uczy obyczajowości przy stole , a dokładniej grzeczności wobec płci pięknej. Najlepiej jednak były odbierane nauki zawarte w legendach o świętych. Nadprzyrodzone i niezwykłe kwestie poruszane przez autorów stały się interesującym tematem dla ówczesnego społeczeństwa. Życiorysy przwdziwych świętych tworzyły dzieje bohaterów średniowiecznych , których życie było wypełnione wszelkimi wyrzeczeniami. W takim świecie naturalną staje się postawa św.Aleksego , który przez swe cierpienie - podobnie jak Hiob w Bibli - zbliża się do Boga. Przez mękę zostaje zbawiony , więc otrzymuje największą nagrodę jaką może otrzymać człowiek. „Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią” przypomina o grozie wszechwładnej śmierci , ale daje także pociechę płynącą z równości wszystkich ludzi wobec nieuchronnej śmierci. Ta prawda , zdaje się być bardzo banalną , ale do dziś jest niezaprzeczoną. „Bogurodzica” jest utworem uznanym za arcydzieło polskiej liryki średniowiecznej. „Bogurodzica” jest modlitwą skierowaną do Pana Jezusa na pośrednictwem Najświetrzej Marii Panny i Jana Chrzciciela. Wierni zwracają się do Syna Bożego o łaskę szczęśliwiego życia na ziemi i zbawienia. Utwór cechuje bogactwo epitetów , synonimów , rymów , archaizmów. Sama kompozycja jest wyrazem artyzmu autora. Czynniki te niewątpliwie przyczyniy się do podniesienia utworu do rangi hymnu. W literaturze staropolskiej znaczną rolę odegrał Jan Kochanowski - twórca „Trenów” i zwolennik hasła Terecjusza „Nic co ludzkie nie jest mi obce”. Kochanowski wprowadził również termin „fraszka” symbolizujący żarcik, figielek. Nie zajmował się problemami nietuzinkowego bohatera na którym ciążył los całego świata. Starał się przedstawić obraz XIXw. szlachty w krótkich , zabawnych historyjkach posiadających często bardzo głęboki morał. Do najpopularniejszych fraszek możemy zaliczyć m.in.:„Raki” „Na lipę” „O kapelanie” „O żywocie ludzkim” „O miłości” Tematy czerpane z życia szlachty są zawarte w pieśniach. Przykładem tego może być Pieśń XIX. „ ... I szkoda zwać człowiekiem , kto bydlęce żyje Tkając , lejąc w się wszystko , póki zstawa szyje; Nie chciał nas Bóg położyć równo z bestyjami: Dał nam rozum , dał mowę , a nikomu z nami.” Spośród kanonu pieśni wyłania się jedna , wyjątkowa , zatytułowana: „Czego chcesz od nas Panie”. Już tytułowe słowa oraz pierwszy fragment utworu: „Czego za dobrodziejstwa , w którym nie masz miary? Kościół Cię nie ogarnie , wszędy pełno Ciebie; Złota też , wiem nie pragniesz bo to wszystko Twoje, Cokolwiek na tym świecie człowiek mieni swoje.” naprowadzają nas na właściwy tok rozumowania. Relacja człowiek-Bóg została tutaj przedstawiona z pozycji pokornego , wypełnionego wiarą człowieka , który będąc głosem narodów pyta Boga , czego On chce , co wymaga od nas za „dobrodziejstwa , w których nie zna miary.” Pieśń jest również formą podziękowania i uwielbienia Stwórcy do którego wszystko i wszyscy należą. Dzięki takiej formie i podniosłej treści śmiało można utwór ten podnieść do rangi hymnu , co dla samego autora jest wielkim wyróżnieniem. Wartą zauważenia jest również pieśń , a raczej cykl pieśni zawarty pod jednym tytułem : „Pieśń Świętojańska o Sobótce”. Jest to kolejny przykład fascynacji Kochanowskiego. W tym przypadku fascynacje te ...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<