Już to ostatnia pieśń, mili ojcowie,

Strona główna » Matura cd » Ściągi z polskiego wypracowania z polskiego » Wypracowania z polskiego - spis »

Wypracowanie to zostało zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre wypracowania są zamieszczone w nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w oryginalnych plikach doc zamieszczonych na płycie. Zamieszczone wypracowanie jest jedynie elementem informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.

Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część wypracowania
znajdującego się na matura cd.
Oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.

Już to ostatnia pieśń, mili ojcowie, Miejcie cierpliwość, czekajcie do końca! Jeśli czujecie niesmak w przykrej mowie, Znalazł się krytyk, znajdzie się obrońca. Po cóż się gniewać? Wszak astronomowie Znaleźli plamy nawet wpośród słońca. W szyszaku, w czapce, w turbanie, w kapturze, Wszyscyśmy jednej podlegli naturze. Postawion puchar na miejscu osobnym; Odkrył go prałat, aby był widziany. Zadziwił oczy widokiem ozdobnym, Szklni się w nim kruszec srebrno-pozłacany Wiele pomieścić trunku był sposobnym. Miara oznacza: był to dzban nad dzbany! Rzeźba wyborna na górze, a z boku Wyryte były cztery części roku. O wdzięczna wiosno, twoje tam zaszczyty Kunszt cudny wydał! Tu w pługu zziajane Ustają woły, oracz pracowity Nagli, już niwy na pół zaorane. Śpiewa pastuszek w chłodniku ukryty, Skaczą pasterki w wieńce przybierane. Pękają listki, krzewią młode trawki, Echo głos niesie niewinnej zabawki. Gospodarz z domu do wiernej czeladzi Na oglądanie roli swojej spieszy, Małe wnuczęta za sobą prowadzi, Widok go zboża już zeszłego cieszy. Niesie posiłek; czeladź się gromadzi, Porzuca brony, odbiega lemieszy. Kmotry śpiewają, skaczą, lud się mnoży; Pleban wesoły uznaje dar boży. Już kłos dojrzały ku ziemi się zgina, Już wypróżnione są gniazdeczka ptasze, Lato swych darów użyczać zaczyna; Parafijanie jadą na kiermasze. Pije ksiądz Wojciech do księdza Marcina, Piją dzwonniki, Piotry i Łukasze; Gromadzi odpust, weselą jarmarki, Skrzętne po domach kręcą się kucharki. Jesień plon niesie, korzyści zupełne, Jesień radości pomnaża przyczyny: Składa gospodarz owiec miętką wełnę, Tłoczy na zimę wyborne jarzyny, Cieszy się patrząc, że stodoły pełne; Śmieje się pleban, kontent z dziesięciny, Co dzień odbiera nowiny pocieszne, Co dzień rachuje wytyczne i meszne. Mróz rolę ścisnął, śnieg osiadł na grzędzie. Zima posępna przyszła po jesieni; Wrzaski po karczmach, radość słychać wszędzie, Trunek myśl rzeźwi i twarze rumieni. Idzie z wikarym pleban po kolędzie, Żaki śpiewanie zaczynają w sieni. Gospodarz z dziećmi dobrodzieja wita; Kończy się kuflem pobożna wizyta. Wierzchołek dzbana przedziwnej roboty Grono prałatów w kapitule stawił, Ogromne barki kształcił łańcuch złoty, Dalej wspaniałą ucztę proboszcz sprawił. Znużonej trzodzie z przykładnej ochoty Pulchnokar...

>>>Kup "matura cd" !!!<<<