Strona główna
»
Ściągi i wypracowania - drukowane
»
Drukowane ściągi i wypracowania z biologii
»
Drukowane ściągi i wypracowania z biologii spis
»
Charakterystyka Mięczaki Ślimaki
Poniżej przedstawiamy część wypracowania z gotowych ściąg z :
Biologii
Opis ściąg z biologii
Wypracowania zostały zamieszczone automatycznie poprzez przekonwertowanie
plików DOC na TXT. Skutkiem czego niektóre tematy są zamieszczone w
nieestetyczny sposób za co bardzo przepraszamy wiąże się to z brakiem tabel i
formatowania tekstu w plikach txt jak to ma miejsce w wydrukowanych, gotowanych
wysyłanych do państwa ściągach. Część wypracowania jest jedynie elementem
informacyjnym i potwierdzającym wielkość naszego zbioru.
Inne gotowce:
Zamów gotowce z biologii.
Poniżej przedstawione jest jedynie początkowa część ściągi
z geografi
oczywiście nie przedstawiamy całości
w celu zabezpieczenia się przed kopiowaniem.
Charakterystyka Mięczaki – Ślimaki.
Większość gatunków morskich mięczaków należy do gromad ślimaków, małży i głowonogów. W gromadzie ślimaków, zwanych inaczej brzuchonogami, wyróżnia się następujące podgromady:
- przodoskrzelne,
- płucodyszne,
- tyłoskrzelne.
Przodoskrzelne występują głównie w morzu, rzadziej na lądzie lub w wodach słodkich, płucodyszne, (u których jama płaszcza jest narządem oddechowym płucem) są formami lądowymi i słodkowodnymi, a tyłoskrzelne są wyłącznie ślimakami żyjącymi w morzu.
Do morskich form zaliczane są, na przykład porcelanki i skrzydelniki, które są znane ze względu na wspaniałe muszle. Istnieją jednakże gatunki ślimaków morskich, które muszli nie wytwarzają. Ślimaki bezmuszlowe nagie często występują na rafach koralowych, gdzie odżywiają się koralami, gąbkami i ukwiałami. Zające morskie są roślinożerne, a ich pokarmem są glony, bakterie i grzyby rosnące na skałach. Ślimaki mięsożerne, np. Buccinium undatum, żyją wśród skał w pobliżu morskich brzegów i często wyjadają ryby zaplątane w rybackie sieci.
Ślimaki charakteryzują się asymetrią ciała. Na wyraźnie wyodrębnionej głowie widoczne są jedna lub dwie (długie i krótkie) pary kurczliwych czułków, które podrażnione wnicowują się do środka. Na szczycie, w środku lub u podstawy pary czułków, znajdują się czarne punkciki to oczy ślimaka. Krótkie czułki stanowią narząd dotyku. Narządem lokomotorycznym jest silnie umięśniona noga. Spodnia strona nogi tworzy płaską podeszwę. Dzięki faliście przebiegającym skurczom mięśni podeszwy ślimak pełźnie. Ruch ten ułatwia zmniejszający tarcie śluz, wydzielany przez liczne gruczoły nabłonka podeszwy. U prymitywniejszych ślimaków pełzanie odbywa się dzięki ruchom rzęsek, które pokrywają nogę.
Ślimaki mają skręconą spiralnie ochronną muszlę, podczas gdy ciało ślimaków bezmuszlowych jest nagie. Chroni je jedynie kleista substancja okrywająca cały korpus. Występują też ślimaki, które posiadają malutkie w stosunku do wielkości ciała muszle,
co wskazuje, że ślimaki nagie i muszlowe są blisko ze sobą spokrewnione. Te ostatnie preferują tereny bogate w związki wapnia, który jest głównym składnikiem ich twardych muszli. Strzałki miłosne , wprowadzane w tkanki partnerów podczas kopulacji, są również zbudowane z soli i wapnia.
Muszle mają typową dla ślimaków strukturę spiralną, przy czym kierunek skrętu jest stały i charakterystyczny dla poszczególnych gatunków. Twarde i odporne zachowały się w skałach jako skamieniałości. Najstarsze pochodzą sprzed około 570 milionów lat. Gatunki żyjące w stosunkowo krótkim okresie geologicznego czasu mają charakter skamieniałości przewodnich, to znaczy, że umożliwiają paleontologom określenie wielu skał, w których znajdowane są ich szczątki. Powracając do muszli ślimaków, to ciekawą formę przyjmuje muszla rozkolca ozdobiona rzędami wystających kolców . U niektórych gatunków rozkolców z Oceanu Indyjskiego na muszlach tworzą się szeregi długich i cienkich kolców , przypominające ozdobne grzebienie do włosów. Interesującą rzeczą jest także to, że brak ochronnej muszli u niektórych ślimaków rekompensowany jest wytworzeniem na ich ciele licznych, barwnych wyrostków skrzelowych, odstraszających wrogów. Wiele gatunków żywiących się jamochłonami ma dodatkowo w tych wyrostkach komórki parzydełkowe swych ofiar. Z kolei nagie ślimaki lądowe wydzielają trujący śluz.
Rodzaj i miejsce występowania narządów wymiany gazowej są podstawą podziału systematycznego ślimaków na płucodyszne i skrzelodyszne. Do tych pierwszych należą wszystkie śli...
Zamów gotowce z biologii.